мүш

1

(Қарақ., Қоң.) жұдырық. Ол м ү ш і н түйді. Бұрын байлар, әкімдер м ү ш жұмсайтын, өздеріне қарсы болған кісіні м ү ш т е п жіберетін (Қарақ., Қоң.). [Парсының мүшт сөзінен (Н. Оңд., ПҚТС)]. қ. мұш.

2

(Қарақ., Қоң.) бұрыш. М ү ш т е н бұрыла беріп едім, алдымнан тарс етті (Қарақ.). қ. мүйес.