леген

1. (Жамб.: Мер., Луг., Тал.; Шымк., Сайр.) ет, тағы басқа тағам салатын жайпақ табақ. Етті л е г е н г е сап әкел (Жамб., Мер.). Л е г е н д е қатырма тұр (Шымк., Сайр.). Шырын шекер бал келді, Алтын л е г е н үстінде, Әр түрлі тағам ішінде, Қазы-қарта жал келді (Алпамыс, 39). 2. (Көкш., Щуч.; Рес., Омбы) қол жуатын шылапшын. Кәне, енді сіздің қолыңызға суды мен құяйын, – деді Күнсұлу л е г е н н і ң қасында тақтайда жатқан сабынды ұсынып («Жұлдыз», 1983, №3, 73). Байдың сауып сауынын, Жем болып итке жауырын, Есігінде байлардың Әлі де л е г е н төгер ең (С. Мұқ., Таңд. шығ., 69). Ботакөз пештің үстінде тұрған қаңылтыр шайнекті алды да, босағадағы л е г е н г е қолын тосқан Асқарға су құйды (С. Мұқ., Таңд. шығ., 130). Күркесінің іргесінен бір сынық қаңылтыр л е г е н д і алып, қайың таяқпен ұрып айқайлап шіркеуге шақырып, қоңырауын қаққан попша даңғырлатты (С. Сейф., Әңгім., 37). [Орысша лохань; пар. лаган жез шылапшын, жуындыны құятын ыдыс (Кр. пер.-рус. сл., 1953)]