аңшыл

аңшыл
(Сем: Абай, Шұб.; Тау., Қош.) аңшы кісі. Бұл маңда а ң ш ы л кісілер көп-ақ (Сем., Абай)

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Смотреть что такое "аңшыл" в других словарях:

  • Шыл подкогыльо (Пирожки отварные с мясом) — Кухня: Марийская кухня Тип блюда: Вторые блюда Продукты: Мука пшеничная 70, яйцо 1/6 шт., свинина 50, говядина 50, лук репчатый 15, масло сливочное 10, перец, соль. Рецепт приготовления: В текущей ка …   Энциклопедия кулинарных рецептов

  • шылқырта — (Цем.: Көкп., Ақс.) шылқыта, мол молдан (тамаққа қосылатын май туралы). Қыр елі тамақтың майын ш ы л қ ы рт а жасайды (Сем., Көкп.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • шылғи — сын. Әлі илеуі жетпеген, бабына келмеген (тері, қайыс) …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • шыл — (Жезқ.: Ағад., Ұлы.; Шығ.Қаз., Ү Н.; Маң., Маңғ.) шіл. Ш ы л ұшып бара жатқанда саңғиды, «ш ы л д ы ң боғындай ыдырап» деген сөз содан болу керек (Жезқ., Ұлы.). Қыран қуған ш ы л д а й (К. Әзір.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • шылғау — (Сем., Аяг.; Шығ.Қаз., Ү Н.) шұлғау. Қыста етіктің ішіне қалың ш ы л ғ а у орамаса болмайды (Шығ.Қаз., Ү Н.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • шылғи — (Қост.: Жітіқ., Семиоз.; Көкш., Қ ту; Сем.: Абай, Көкп., Ақс., Шұб.; Павл.) шыли, өте, тым. Бұл шалың қажет десең ш ы лғ и өтірікке де баса береді (Қост., Семиоз.). Ш ы л ғ и асып тасып кетуге де болмайды (Қост., Жітіқ.). Қазақ халқы тараған… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • шылғи мес — Қ орда., Қарм.) ысталмаған мес, ыс қаппаған мес. Ш ы л ғ и м е с к е қымыз құйма, қымыз айнып кетеді Қ орда., Қарм.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • шыл — зат. бот. сөйл. Шылым. Артындағы заты (аттың) су жағасында өсіп тұрған жуан үйеңке талдарға маталып, өзі көл шетіндегі қалың ш ы л ғ а шатасып, не әрі, не бері жүре алмай қалған (І.Есенберлин, Алмас қылыш, 90) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • ақшыл — қызыл. Қылаңдау қызыл түс (Л. Будагов, Салыст. сөзд., 2, 55) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • бұлғақшыл — зат. Бұлғақты жа қ т ау ш ы , б ү л і к ш і л . – Абд ол л а Ноғайлының б ұ л ғ а қ ш ы л би, мырзаларымен жең ұшынан жалғасып, құпия келісім жасаған сияқты (М. Мағауин, Аласапыран, 2, 9) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»